Bent u professional in de zorg of het sociaal domein, geestelijk verzorger, rouw- en verliesbegeleider, onderzoeker of anderszins geïnteresseerd? Agora - Léven tot het einde en ZonMw organiseren drie interessante online masterclasses waarin het thema zingeving de hoofdrol speelt:

4 november: Zingeving in het sociale domein
11 november: Zingeving voor ouders van ernstig zieke kinderen
18 november: Aandacht voor existentiële zingeving

Elke online masterclass is van 14.30 tot 16.30 uur. Aan deelname zijn geen kosten verbonden. Voor meer informatie en aanmelden, ga naar bit.ly/Agora_Zingeving.

Afspraken over samenwerking zijn een eerste stap, maar onvoldoende als;

- de samenwerking niet wordt ondersteund door ICT
- het niet bij beide partijen vanzelfsprekend is om samen te werken > dan is het erg afhankelijk van
betrokken medewerkers > gaat er iemand weg dan moet de samenwerking weer opnieuw opgebouwd
worden
- de samenwerking tussen eerstelijn en sociaal domein voor inwoners niet vanzelfsprekend is
- er veel versnippering is > als huisartsen/poh ggz te maken hebben met veel verschillende medewerkers
uit het sociaal domein is het moeilijk om een goede samenwerkingsrelatie op te bouwen

Wil jij graag jouw zorg of welzijnswerk aanvullen door het gebruik van digitale middelen, maar weet je niet hoe? Maak dan nu nog gebruik van de subsidie om de visie daarop te ontwikkelen!

Wij helpen met de aanvraag op basis van ‘no cure, no pay’, en zodra de aanvraag is goedgekeurd begeleiden wij het proces van het ontwikkelen van die visie en staan wij jullie bij met adviezen.

Het hebben van een visie geeft een doel en een structuur aan het toepassen van digitalisering. Door deze visie te ontwikkelen samen met o.a. patiënten/cliënten en personeel weet je beter wat belangrijk is en dat de uitwerking ook daadwerkelijk bijdraagt aan betere zorg of welzijnswerk. Meer weten? Lees dan de factsheet of neem contact met Sander Moret ( sander@jblorenz.nl of 06-15385683 )

Labelen in de j-GGZ is niet altijd terecht. Hoe gaan we normaliseren? Dit artikel kun je mooi gebruiken om met elkaar het gesprek te voeren over normaliseren. En we horen natuurlijk graag jouw opinie!

Transitie geslaagd
Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste ter wereld, concludeert UNICEF uit onderzoek. Toch zien we dat een op de acht kinderen te maken krijgt met jeugdhulp, waar dit twintig jaar geleden nog een op de 27 was. De logische vraag lijkt: wat gaat hier fout? Atie Gelderloos kaatst de bal terug. “Misschien gaat hier juist wel iets goed”, zegt ze. “Bij de transitie van de jeugdzorg in 2015 hebben gemeenten jeugdteams en sociale wijkteams opgezet om kinderen en jongeren eerder in beeld te krijgen. In die zin is de transitie geslaagd. Professionals in de jeugdgezondheidszorg zijn sinds die tijd ook meer opgeleid om het medische en het sociale domein met elkaar te verbinden.”

Labelen
Aan de andere kant is het wel waar dat veel wordt gelabeld als probleem wat misschien geen jeugdzorgprobleem is, erkent Gelderloos. Over dat labelen zegt ze: “Daar moeten we van af. We moeten veel meer vragen gaan normaliseren aan de voorkant: in de directe omgeving van kinderen en jongeren en de gezinnen waarin zij opgroeien. Dat kantelpunt nadert. In soortgelijke situaties in andere landen hebben we gezien dat dit zes tot zeven jaar duurt na een grote stelselwijziging. Eerst moet de lokale infrastructuur worden opgetuigd en dat is nu volop gaande. Je zag bijvoorbeeld in Denemarken dat het daar ook zo ging. Ook daar zag je dat de doorstroming naar de gespecialiseerde jeugdzorg na zes of zeven jaar begon af te nemen en dat het proces op gang begon te komen zoals het bedoeld was.”